Elfde week bouwen, het dak als glijbaan

Een week waarin het uiterlijk van mijn huis drastisch is veranderd. Beginnend bij de kleine details.

Mijn constructie loopt niet tot de buitenrand van mijn onderstel. Doordat daar een ruimte vrij is waren mijn vloerbalken nog zichtbaar vanaf de buitenzijde van mijn huis. Vorige week zijn er OSB platen op maat gemaakt om die rand dicht te zetten en deze week hebben we de rand dicht gezet met DPC folie. Vocht wat dus via mijn gevel naar beneden loopt, kan niet in mijn vloerconstructie komen. Wat ons opviel is dat het er gelijk al een heel stuk netter uit ziet. Kijk maar eens bij de dagfoto’s en dan vooral bij de sparing voor mijn terrasdeuren, hier zie je echt een duidelijk verschil!

De rest van de week zijn we niet bezig geweest met kleine details, maar met grote stappen! Wat een verschil in uiterlijk heeft mijn huis afgelopen week gekregen.

Donderdag zijn we begonnen met het plaatsen van de harde isolatieplaten aan de buitenzijde. Eerder heb ik al verteld dat mijn gevel drie verschillende soorten isolatie bevat. De eierdozen en de Xlaine 18 heb ik al uitgelegd en nu is de PIR-plaat aan de beurt.

Pir platen hebben de eigenschap dat het een drukvast isolatiemateriaal is met een vrij hoge isolatie waarde bij een geringe dikte.

Tevens is PIR-plaat ook nog een brandveilige keuze. De brandklasse van PIR-plaat is B, dit is bijna de hoogst mogelijke brandklasse en dat maakt PIR-platen heel moeilijk brandbaar. Isolatiematerialen met een nog hogere brandklasse zijn glaswol en steenwol. De laatstgenoemde is het isolatiemateriaal dat ik gebruik in mijn vloer en dak.

Donderdag, vrijdag en zaterdag zijn we bezig geweest met het plaatsen van de PIR-isolatie. We waren enthousiast begonnen met de platen met aluminium folie aan de buitenzijde. De motivatie hiervoor was dat wat we binnen kunnen, we ook aan de buitenkant kunnen. Van binnen een ruimteschip, van buiten een ruimteschip. Helaas was het feestje na de eerste 10 platen al weer over. De overige platen waren blauw aan beide zijden.

De kleur maakt niks uit voor de isolerende werking van de platen, maar was wel even een tegenvaller als je naar een ruimteschip streeft. Tussen de lagen PIR-plaat zitten horizontale houten latten. Voordat de gevelbekleding bevestigd kan worden, moeten er ook nog verticale latten bevestigd worden aan deze latten. De PIR-platen zitten niet vast geplakt of geschroefd maar alleen geklemd tussen de horizontale houten latten. Een klus die je echt met z’n tweeën moet doen. Samen met mijn moeder vorm ik het PIR-plaat-isoleer-team!

Vrijdag zijn er ook werkzaamheden verricht die minder zichtbaar zijn dan het isolatiemateriaal. De eerste gaten voor mijn stopcontacten en lichtschakelaars zijn geboord. Ik moest opeens na gaan denken over waar ik mijn lichtpunten wil hebben en hoe hoog mijn lichtschakelaars moeten. Het is ontzettend fijn dat alles precies naar wens gemaakt en geïnstalleerd wordt en dat mijn vader dit op zich genomen heeft.

Iedereen zegt wel dat ik iemand ben die alles doet en kan, maar vergeet mijn ouders niet! Mijn moeder bouwt net zo hard mee en is mijn steun en toeverlaat drie dagen in de week. Schrikt niet af van een grote zaag of een zware plaat en samen maken we dan echt meters die dagen. Soms weten we beiden niet hoe we een nieuw onderdeel precies aan gaan pakken, maar dan hebben we het er over en met logisch nadenken komen we altijd tot een oplossing. Mijn vader zijn hoofd draait net als die van mij overuren op bouwdagen. Deze week is hij bezig geweest met het uitdenken van de overgangsconstructie van het platte dak naar het schuine dak. Net zo makkelijk schakelt hij daarna weer over naar het elektra verhaal.

Over dak gesproken. Vrijdag hebben we de laatste 6 schuine dakbalken geplaatst. Dit was een van de klussen waar we ons toch wel een beetje in vergist hadden. We waren begonnen aan het plaatsen onder het mom oh dat doen we wel even, maar er gaat toch meer tijd in zitten dan dat we van te voren gedacht hadden. Aan het dak is meer gedaan dan alleen de dakbalken. Mijn vader heeft zijn hersenen gekraakt op het onderdeel overgang plat naar schuin dak. Daar is een constructief sterk frame uit gekomen waarvan we maandag, woningsdag, de eerste geplaatst hebben. Om dit goed vast te kunnen schroeven aan de platte en schuine dakbalken heb ik het dak als glijbaan gebruikt. Weer een ervaring rijker en deze ervaring mag ik nog een keer ervaren. Want…. de andere kant moet ook nog vast.

Een week van het dak, posities van lampen, PIR-platen en glijbanen. Een week waarin veel gedaan en gebeurt is. Uiterlijke veranderingen, maar vooral veranderingen die we niet meer terug zullen zien. Het enige wat we er van zullen merken is dat het dak stevig is, de lamp op de juiste plek zit, het huis goed geïsoleerd is en dat het dak hopelijk niet meer als glijbaan gebruikt hoeft te worden.

Tijdens de koffie had ik het er met mijn ouders over dat het een ontzettend mooi traject is om met hun te kunnen en mogen delen. Ik geniet van iedere dag, maar merk dat zij er ook van genieten. Je ziet echt iedere dag vorderingen en dan het besef dat we dan allemaal met onze eigen handen maken. Het is wel een raar gevoel dat ik binnenkort het huis uit ga, maar een mooi traject om mijn manier waarop ik het huis uit ga zo intensief te delen met mijn ouders. Iedere dag dat ik mag wonen in mijn Tiny House zal ik met een glimlach terugdenken aan al die bouwdagen en mooie momenten!